1. Ὁ Ἀρ­χι­ε­ρέ­ας πρέ­πει νά ἔχει ταπεινοφροσύνη

2. Ὁ Ἀρχιερέας πρεπει να ἔχει ἀνεξικακία

Καί θά ἀ­πο­κτή­σης πη­γή χα­ρᾶς καί γιά τήν ἀ­νε­ξι­κα­κί­α, ἄν δη­λα­δή δέν ἀν­τα­πο­δί­δης τό κα­κό, οὔ­τε ἐκ­δι­κῆ­σαι ὅ­σους σέ λύ­πη­σαν ἤ σέ ἀ­δί­κη­σαν, ἤ μέ ὁ­ποι­ο­δή­πο­τε τρό­πο σέ κα­κο­ποί­η­σαν.

Εἶ­ναι με­γά­λη κα­τη­γο­ρί­α γιά ἕ­ναν Ἀρ­χι­ε­ρέ­α καί ἄρ­χον­τα τοῦ λα­οῦ τό νά ἐκ­δι­κῆ­ται.

Πῶς θά δι­δά­ξη αὐ­τός τούς ἄλ­λους νά μήν ἀν­τα­πο­δί­δουν τό κα­κό, ἐ­νῶ αὐ­τός κά­νει τό ἀν­τί­θε­το καί ἐκ­δι­κῆ­ται τούς ἐ­χθρούς του;

Γι' αὐ­τό ὁ μέ­γας Βα­σί­λει­ος εἶ­πε· «Ἡ με­γα­λύ­τε­ρη κα­τη­γο­ρί­α γιά τόν ἄρ­χον­τα εἶ­ναι τό νά ἐκ­δι­κῆ­ται πρό­θυ­μα καί νά ἐ­πι­νο­ῆ μέ κά­θε τρό­πο τήν ἀν­τα­πό­δο­σι τῶν ὁ­μοί­ων σέ αὐ­τούς πού τόν λυ­ποῦν. Για­τί πῶς θά δι­δά­ξη τούς ἄλ­λους νά μήν ἀν­τα­πο­δί­δουν τό κα­κό, αὐ­τός πού κά­νει τά πάν­τα γιά νά ἀ­μυν­θῆ καί νά ἐκ­δι­κη­θῆ αὐ­τόν πού τόν ἔ­βλα­ψε;».

Ὁ Ἡ­σα­ΐ­ας κα­τη­γο­ρεῖ τούς ἄρ­χον­τες τῆς Ἱ­ε­ρου­σα­λήμ για­τί ἐ­πι­δι­ώ­κουν τήν ἐκ­δί­κη­σι· «Οἱ ἄρ­χον­τές σου ἐ­πι­δι­ώ­κουν τήν ἀν­τα­πό­δο­σι»∙ (Ἡσ. 1,23).

Καί ὁ Ἰ­σί­δω­ρος ὁ Πη­λου­σι­ώ­της γρά­φει σέ ἕ­ναν ἄρ­χον­τα καί τοῦ λέ­ει τά ἑ­ξῆς· «Τώ­ρα πού πῆ­ρες τήν ἐ­ξου­σί­α, μπο­ρεῖς νά γί­νης πε­ρισ­σό­τε­ρο φη­μι­σμέ­νος καί ἀ­ξι­ο­ζή­λευ­τος ἄν δέν ἐκ­δι­κη­θῆς αὐ­τούς πού σέ ἀ­δί­κη­σαν. Ἀλ­λά πε­ρισ­σό­τε­ρο πρέ­πει νά ξε­χά­σης ὅ­λους ὅ­σους σέ λύ­πη­σαν, τώ­ρα πού ἡ ἀρ­χή τῆς ἐ­ξου­σί­ας σοῦ πα­ρέ­χει τή δύ­να­μι νά τι­μω­ρῆς».

Ἀλ­λά για­τί λέ­ω μό­νο ὅ­τι δέν πρέ­πει νά ἐκ­δι­κῆ­σαι τούς ἐ­χθρούς σου; ἔ­χεις ἐν­το­λή ἀ­πό τόν Θε­ό ἀ­κό­μη καί νά τούς εὐ­ερ­γε­τῆς. «Ἀ­γα­πᾶ­τε τούς ἐ­χθρούς σας...εὐ­ερ­γε­τεῖ­τε ἐ­κεί­νους πού σᾶς μι­σοῦν» (Ματθ. 5,44).

Ἄν εὐ­ερ­γε­τῆς αὐ­τούς, θά λά­βης ἀ­πό τόν Θε­ό μύ­ρια ἀ­γα­θά· για­τί ἔ­τσι εἶ­πε καί ὁ Σα­ούλ στόν Δα­βίδ ὅ­ταν ἐ­κεῖ­νος τόν βρῆ­κε στό σπή­λαι­ο καί δέν τόν θα­νά­τω­σε ὅ­πως ἔ­πρε­πε· «Ποι­ός ὅ­ταν βρῆ τόν ἐ­χθρό του, τόν ἀ­φή­νει ἀ­νε­νό­χλη­το νά συ­νε­χί­ση τό δρό­μο του; Ὁ Κύ­ριος νά σοῦ ἀν­τα­πο­δώ­ση τό κα­λό πού μοῦ ἔ­κα­νες σή­με­ρα» (Α΄ Βα­σ. 24,20). Γι' αὐ­τό καί ὁ θεῖ­ος Χρυ­σό­στο­μος ἑρ­μη­νεύ­ον­τας αὐ­τό εἶ­πε· «Τό­τε θά εἶ­ναι γιά μᾶς με­γα­λύ­τε­ρη ἡ ἀν­τα­πό­δο­σι ἀ­πό τόν Θε­ό, ὅ­ταν μο­λο­νό­τι ἔ­χου­με κά­νει μύ­ρια κα­λά στούς ἐ­χθρούς, ἀ­πο­λαύ­ου­με τά ἀν­τί­θε­τα».

Ἡ ἀ­κα­κί­α, εἶ­ναι «πρό­ξε­νος τῆς ἐμ­φα­νίσεως καί κα­τοι­κήσεως τοῦ Θε­οῦ στήν ψυ­χή», ὅ­πως εἶ­πε ὁ μέ­γας Ἰ­ω­άν­νης τῆς Κλί­μα­κος.

Ἐὰν λοι­πόν ἀ­πο­κτή­σης αὐ­τές τίς ἀ­ρε­τές καί ὅ­λες τίς προ­α­να­φε­ρό­με­νες, ἀνέκφραστη θά εἶναι ἡ χα­ρά σου καί ἡ ἀ­γαλ­λί­α­σι.