2. Η ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΦΕΡΝΕΙ ΤΗΝ ΠΟΣΟΤΗΤΑ

2. Η ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΦΕΡΝΕΙ ΤΉΝ ΠΟΣΟΤΗΤΑ

Ἡ ποιοτική αὔξηση τοῦ ποιμένα καί τῶν πιστῶν ὁδηγεῖ στήν ποσοτική αὔξηση τῆς Ἐνορίας

Ἐπισκόπου Μπουκόμπας καί Δυτικῆς Τανζανίας κ. Χρυσοστόμου

1. Πιστότητα

Ἡ πιστότητα δέν εἶναι μόνο νά πιστεύουμε ὀρθά, ἀλλά καί νά πιστεύουμε δυνατά. Νά ἀποδεικνύεται ἀπό τά ἔργα μας ἡ πίστη μας. Κυρίως, νά φαίνεται ἀπό τή σταθερότητα καί τήν ἀποτελεσματικότητα. Ὁ Θεός εἶναι ὁ πρῶτος «πιστός» κατά τόν λόγο τοῦ Παύλου «πιστός Κύριος» (Β΄Τιμ. 2, 11-13). Κρατᾶ τόν λόγο Του, ἐφαρμόζει τίς ὑποσχέσεις Του.

Δέν ἀρκεῖ βέβαια νά βεβαιώνουμε τόν Θεό γιά τήν πιστότητα Του, ἀλλά νά προσευχόμαστε στόν πιστό Θεό, γιά νά ἀντλοῦμε πιστότητα ἀπό Αὐτόν καί νά σταματήσουμε νά ἀπαντᾶμε στήν πιστότητα Του μέ τήν ἀσέβεια μας.

Ὁ Ἰησοῦς Χριστός εἶναι παράδειγμα πιστότητος, πού παραμένει πιστός μέχρι «θανάτου, θανάτου δέ σταυροῦ», ἐκπληρώνοντας κάθε «δικαιοσύνη».

Οἱ χριστιανοί θά πρέπει νά μιμηθοῦν αὐτή τήν πιστότητα τοῦ Χριστοῦ «μέχρι θανάτου». Ἡ πιστότητα βεβαίως εἶναι καρπός τοῦ Ἁγίου Πνεύματός καί χαρακτηρίζει ἰδιαίτερα τούς ἀποστόλους, τούς διακόνους τῶν μυστηρίων τοῦ Θεοῦ. Ἡ πιστότητα ἀπαιτεῖ ἐπαγρύπνηση καί προσευχή στόν ἀγῶνα κατά τοῦ «πειράζοντος» καί τοῦ «πονηροῦ». Ἡ πιστότητα ἔχει βέβαια ἀμοιβή, τή συμμετοχή στή χαρά τοῦ Κυρίου.

Στούς ἔσχατους χρόνους ἡ πιστότητα θά δοκιμασθεῖ, γι' αὐτό οἱ πιστοί θά πρέπει νά παραμένουν σταθεροί, πού τούς παρέχεται ἀπό τό «Αἵμα τοῦ Ἀρνίου». (Ἀπ. 12,11)

Ὁ Κύριος ὅρισε τήν πιστότητα ἀνάλογα μέ τήν συμπεριφορά μας.

Πιστότητα εἶναι:

α. Οἱ τακτικές Ἀκολουθίες πρωϊ-βράδυ. Ραχοκοκαλιά τῆς πνευματικῆς ζωῆς καί τῆς ποιμαντικῆς ζωῆς.

β. Ἡ ἐξομολόγηση τοῦ ἱερέως στόν πνευματικό του.

γ. Τό διάβασμα τῆς Θείας Μεταλήψεως πρίν τήν Θεία Λειτουργία.

δ. Τήν τακτική μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς.

ε. Ἡ ταπείνωση καί ὁ ἀγῶνας κατά τοῦ ἐγωϊσμοῦ καί τοῦ θυμοῦ, πού εἶναι ἡ καταστροφή τοῦ ποιμένα.

στ. Ἀποφυγή κατάκρισης τοῦ Ἐπισκόπου καί τοῦ ποιμνίου.

Καί ὅσο περνοῦν τά χρόνια νά αὐξάνουν ὅλα αὐτά.

Ποιοτική πρόοδο ἐννοοῦμε βεβαίως καί τήν ποιοτική πρόοδο τοῦ ποιμαντικοῦ μας ἔργου, στό ὁποῖο θά ἀναφερθοῦμε περισσότερο. Ἡ δική μας ποιοτική ἀναβάθμιση θά φέρει καί ποιοτική ἀναβάθμιση στό ἐνοριακό ἔργο. Καί ἡ ποιοτική ἀναβάθμιση τῆς Ἐνορίας θά φέρει καί τήν ποσοτική αὔξηση της.

Ὁ Παῦλος μᾶς λέει ὅτι «ἡ ποιότητα τοῦ ἔργου μας θά δοκιμασθεῖ ἀπό τή φωτιά. Ἄν τό ἔργο πού ἔκτισε κάποιος ἀντέξει, αὐτός θά λάβει μισθό»(Α΄Κορ.3,13-14). Τό κλειδί γιά νά οἰκοδομήσουμε κάτι πού θά ἀντέξει εἶναι τό να κτίσουμε πάνω σέ σωστό θεμέλιο «ὁ καθένας μας ἄς προσέχει πῶς κτίζει. Γιατί κανένας δέν μπορεῖ νά βάλει ἄλλο θεμέλιο ἐκτός ἀπό ἐκεῖνο πού ὑπάρχει καί εἶναι ὁ Χριστός»(Α΄Κορ.3, 10). Τό καλλίτερο παράδειγμα γι' αὐτό βρίσκεται στήν παραβολή τῶν ταλάντων. Οἱ δύο ἄνδρες διπλασίασαν τά τάλαντα τους ὀνομάζονται «ἀγαθοί καί πιστοί». Πέτυχαν στό ἔργο τους, πού τούς εἶχε ἀνατεθεῖ, καί γι' αὐτό τόν λόγο ἀνταμείφθηκαν ἀπό τόν Κύριο τους.

Ὁ ἄπραγος καί ἄτολμος δοῦλος, πού δέν ἐκμεταλλεύθηκε τό τάλαντο πού τοῦ δόθηκε, δέν ἔφερε κανένα καρπό. Αὐτόν τόν ὀνόμασε ὁ Κύριος «κακό και πονηρό».

Τό μήνυμα εἶναι προφανές. Ὁ Θεός περιμένει νά δεῖ ἀποτελέσματα. Ἡ πιστότητα μας ἀποδεικνύεται ἀπό τόν καρπό μας. 

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ....

(Το παρόν αποτελεί τμήμα εισηγήσεως του Θεοφιλεστάτου Επισκόπου Μπουκόμπα και Δυτικής Τανζανίας κ.κ. Χρυσοστόμου.)