4. Η ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΦΕΡΝΕΙ ΤΗΝ ΠΟΣΟΤΗΤΑ

4. Η ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΦΕΡΝΕΙ ΤΗΝ ΠΟΣΟΤΗΤΑ

Ἡ ποιοτική αὔξηση τοῦ ποιμένα καί τῶν πιστῶν ὁδηγεῖ στήν ποσοτική αὔξηση τῆς Ἐνορίας

Ἐπισκόπου Μπουκόμπας καί Δυτικῆς Τανζανίας κ. Χρυσοστόμου

                                                                                         3. Ἡ αὔξηση

Στήν Ἀποκάλυψη τοῦ Ἰωάννου στόν Ἐπίσκοπο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Φιλαδέλφειας λέει «ξέρω καλά τα έργα σου· μικρές είναι οι δυνάμεις σου, κι όμως έμεινες πιστός στό λόγο μου και δε με απαρνήθηκες. Γι' αυτό έχω ανοίξει μπροστά σου μια πόρτα που κανένας δε θα μπορέσει νά τήν κλείσει»(3,8).

Ἀποτέλεσμα τῆς πνευματικῆς προόδου εἶναι ἡ ἱεραποστολή. Ὁ Κύριος ἀνοίγει πόρτα στά ἔθνη. Δίνει σάν δῶρο τήν ἱεραποστολή στήν Ἐκκλησία, στήν Ἐπισκοπή, στήν Ἐνορία, στό Μοναστῆρι, πού ἔχει πρόοδο.

Ἐξ ἄλλου ὁ Κύριος πρός τούς μαθητές Του εἶπε, ὅτι μέ τά ἔργα τους γίνονται φῶς, καί γίνονται αἰτία νά δοξασθεῖ ἀπό τούς ἀνθρώπους ὁ Θεός (Ματθ.5, 16). Ὁ πιστός κληρικός καί λαϊκός ἐφ' ὅσον ἔχει πρόοδο θά γίνει αἰτία δοξολογίας τοῦ Θεοῦ, πού κυρίως ἡ δοξολογία εἶναι ἡ ἱεραποστόλή.

Ἡ αὔξηση εἶναι βασικό χαρακτηριστικό τῆς ζωῆς τῶν φυτῶν, τῶν ζώων τοῦ ἀνθρώπου.

Ὅταν αὐξάνονται τά κύτταρα, τότε ὁ ὀργανισμός ζεῖ. Ἡ ἀδυναμία αὔξησης σημαίνει θάνατο. Τό ἴδιο καί ἡ Ἐκκλησία, ὅταν δέν αὐξάνεται, πεθαίνει.

Ὁ Κύριος στήν παραβολή τοῦ σπορέως μιλᾶ γιά τόν πολλαπλασιασμό καί τήν καρποφορία τοῦ σπόρου.

Ὁ Ἀπ. Παῦλος εἰκονίζει τήν Ἐκκλησία μέ τό σῶμα καί μέ τήν οἰκοδομή.

Εὐρισκόμενοι σέ ἑνότητα οἱ πιστοί μέ τό σῶμα τοῦ Χριστοῦ, τήν Ἐκκλησία, ὁ «καθένας ἀπό μᾶς μέ τό δικό του χάρισμα συνεισφέρει στό ἔργο τοῦ καταρτισμοῦ τῶν πιστῶν, «γιά τό ἔργο τῆς διακονίας, ὥστε νά οἰκοδομεῖται τό σῶμα τοῦ Χριστοῦ». «Μέ τήν ἑνότητα πού δίνει ἡ πίστη καί ἡ βαθειά γνώση τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, θά γίνουμε ὥριμοι καί θά φθάσουμε στήν τελειότητα πού μέτρο της εἶναι ὁ Χριστός». «Μέ τήν ἀληθινή πίστη και τήν ἀγάπη θά αὐξησθοῦμε, ὥστε νά φθάσουμε σέ ὅλα τήν κεφαλή μας, τόν Χριστό. Αὐτός συνάρμολογεῖ καί συνδέει μέ ἀρθρώσεις ὁλόκληρο τό σῶμα˙ καί κάθε μέλος κατά τό μέτρο τοῦ χαρίσματός πού τοῦ χορηγήθηκε συμβάλλει στήν αὔξηση τοῦ σώματός καί στήν οἰκοδομή του μέ ἀγάπη». (Ἐφ. 4,11-16)

Ὁ Ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς ἑρμηνεύει αὐτούς τούς στίχους τοῦ Παύλου ὑπέροχα.

Ἡ οἰκοδομή τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ συνίσταται καί στήν πνευματική αὔξηση καί τελειοποίηση τῶν μελῶν τῆς Ἐκκλησίας, τῶν «συσσώμων» στό σῶμα τῆς Ἐκκλησίας.

Στήν οἰκοδομή τοῦ σώματός συμβάλλει κάθε μέλος τῆς Ἐκκλησίας, ἀγωνιζόμενο μέ τούς πνευματικούς ἀγῶνες. Γιατί κάθε ἀγώνας πνευματικός οἰκοδομεῖ τήν Ἐκκλησία καί ἔτσι τό σῶμα της ἀναπτύσσεται, αὐξάνει. Αὐξάνει μέ τήν προσευχή μας, αὐξάνει μέ τήν πίστη μας, μέ τήν ἀγάπη μας, μέ τήν ταπεινοφροσύνη μας, μέ τήν σωφροσύνη μας, μέ τήν ἐλεημοσύνη μας, μέ τήν φιλευσπλαχνία μας, αὐξάνει μέ κάθετι πού εἶναι σέ μᾶς εὐαγγελικό, Χριστοεπιθυμητό, Χριστοαγαπητό.

Ἐμεῖς ψυχικά, πνευματικά αὐξανόμαστε μέ τήν Ἐκκλησία καί ἔτσι, αὐξάνει καί αὐτή. Γιατί «πάντα πρός οἰκοδομήν γινέσθω» (Α΄ Κορ. 14,26), πάντα γιά τήν οἰκοδομήν τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ. Γιατί ἐμεῖς εἴμαστε κλητοί νά «συνοικοδομηθοῦμε εἰς κατοικητήριον τοῦ Θεοῦ ἐν Πνεύματι» (Ἐφ. 2,22).

Μέ τήν κεχαριτωμένη δωρεά του, μέ τήν κάθε ἀρετή του, μέ τόν κάθε ἀγῶνα του ὁ χριστιανός «τήν Ἐκκλησία οἰκοδομεῖ» (Α΄ Κορ. 14,4˙ 5˙ 12, 26). Ὅλοι ἐμεῖς «αὐξανόμαστε» μέχρι τόν οὐρανό μέ τήν Ἐκκλησία καί καθένάς ἀπό μᾶς αὐξάνει διαμέσου ὅλων καί ὅλοι διαμέσου καθενός.

Τό νά αὐξηθοῦμε «εἰς μέτρον ἡλικίας τοῦ πληρώματός τοῦ Χριστοῦ» σημαίνει νά αὐξηθοῦμε καί νά προσλάβουμε ὅλες τίς θεϊκές τελειότητες Του καί ἐνέργειες. «Σημαίνει νά ζοῦμε τόν Χριστό σάν τή δική μας ζωή, σάν τήν δική μας ψυχή, σάν τή δική μας πανάξία, σάν τή δική μας αἰωνιότητα... Μέ μία λέξη νά Τόν ζοῦμε σάν θεάνθρωπο, σάν πανέννοια ὅλων τῶν θεόκτιστων κόσμων».

Ὁ ἄνθρωπος αὐξανόμενος μέ τήν αὔξηση τοῦ Χριστοῦ εἰς ἄνδρα τέλειον, ἐξέρχεται σταδιακά ἀπό τήν πνευματική νηπιακή ἡλικία καί τήν πνευματική καχεξία, ἐνδυναμώνεται ὡριμάζει στήν ψυχή, ὡριμάζει στό μυαλό καί στήν καρδιά.

Ὁ χριστιανός ποτέ δέν αὐξάνει μόνος του, ἀλλά πάντότε «σύν πάσι τοῖς ἁγίοις». Πάντοτε δηλαδή στήν Ἐκκλησία καί μέ τήν Ἐκκλησία.

Ἡ συνείδηση σου ἄν δέν αὐξάνει «ἐν Χριστῷ», γρήγορα «μαραίνεται καί πέφτει».

Ὅλοι ζοῦν μέσῳ τοῦ καθενός καί στόν καθένα καί κάθε ἕνάς ζεῖ μέσῳ ὅλων καί σέ ὅλους.

Αὐξήσου, ἄνθρωπε, τήν αὔξηση τοῦ Θεοῦ!

Μπορεῖς νά πετύχεις τό «πᾶν» μέ τήν ἐγκάρδια, θερμουργό καί χωρίς ὅρια πίστη.

Τό πᾶν μπορεῖ νά πετύχει ὅποιος πιστεύει εἰς Αὐτόν.

Ποιότητα σημαίνει νά ἀλλάξουμε νοοτροπία στήν ποιμαντική μας. Ποιοτική ἀλλαγή δέν συμβαίνει αὐτό πού συμβαίνει κλείσιμο στόν ἐαυτό μας. Αὐτό εἶναι ἀρρωστημένο. Σημαίνει ἀλλαγή νοοτροπίας. Σημαίνει διάκριση, τοῦ τί εἶναι τοῦ Θεοῦ καί τί εἶναι δικό μας.

Γιατί τελικά λιγότερα περιμένουμε νά μᾶς κάνει ὁ Θεός καί λιγότερα κάνουμε ἐμεῖς γιά τό Θεό.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ...

(Το παρόν αποτελεί τμήμα εισηγήσεως του Θεοφιλεστάτου Επισκόπου Μπουκόμπα και Δυτικής Τανζανίας κ.κ. Χρυσοστόμου.)