Ἀκόμη χριστιανοί δέν γίναμε

Γράφει ο Επίσκοπος Μπουκόμπας και Δυτικής Τανζανίας κ. Χρυσόστομος.

Τά τελευταία χρόνια ἔχουμε γίνει μάρτυρες πολλῶν διχασμῶν μέσα στήν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος, ἐπισήμων καί ἀνεπισήμων, ἐν ἐνεργείᾳ καί ἐν δυνάμει.

Βασική ἀφορμή τοῦ διχασμοῦ παλαιότερα ἦταν ὁ Οἰκουμενισμός καί τελευταία ἡ ἀντιμετώπιση τοῦ κορονοϊοῦ. Αἰτία διχασμοῦ ἔνα μή θεολογικό ζήτημα. Ἀπό αὐτή τήν τελευταία δοκιμασία βγήκαμε ἐν δυνάμει διχασμένοι οἱ Ὀρθόδοξοι στήν Ἑλλάδα. Διχασμένοι Ἱεράρχες μέ κάποιους πνευματικούς. Διχασμένοι Ἱεράρχεςμέ κάποιους μοναχούς.Ὑπάρχει καί μεγάλος ἀριθμός ἀγωνιζομένων χριστιανῶν πού ἀκολουθοῦν πλανεμένους πνευματικούς καί μοναχούς .

Ὅλοι αὐτοί ἔχουν μιά βασική πνευματική ἀρρώστια. Πιστεύουν, ὅτι εἶναι σωτῆρες τῆς Ἐκκλησίας, ὑποκαθιστῶντας τόν ἕνα καί Μοναδικό Σωτῆρα τῆς Ἐκκλησίας, τῶν χριστιανῶν καί ὅλου τοῦ κόσμου, τόν Θεάνθρωπο Κύριο Ἰησοῦ Χριστοῦ. Καί ἀμφισβητοῦν καί ὑποτιμοῦν τήν Ἱερωσύνη καί τήν Ἀρχιερωσύνη.

Παλαιότερα ἡ τάση ἱεροκατηγορίας, ἀμφισβήτησης τῶν Ἱεραρχῶν καί τάση ἀπόσχισης ἦταν μέλη κάποιων Χριστιανικῶν Ὀργανώσεων. Σήμερα ἡ τάση αὐτή προέρχεται ἀπό κάποιους μοναστηριακούς καί φανατικούς χώρους.

Βλέπουμε, δηλαδή, ὅτι ὑπάρχει μιά ἀνυπακοή, ἀνταρσία καί ἀπειθαρχία μέσα στό σῶμα τῆς Ἐκκλησίας ἀπό ἀξιόλογο δυναμικό. Ἀποτελοῦν μιά μεγάλη ὁμάδα Μοναχοί, πνευματικοί καί ἐκκλησιαζόμενοι χριστιανοί πού ἔχουν ζῆλο «οὐ κατ΄ ἐπίγνωσιν». Ἔχουν προσκοληθεῖ στούς φουνταμενταλιστές καί κάποιοι Μητροπολίτες σέ Ἑλλάδα καί Κύπρο.

Παλαιότερα αἰτία σχίσματος ἦταν ἡ ἀλλαγή τοῦ ἡμερολογίου, πού ἔγινε ἀφορμή τοῦ μεγάλου σχίσματος τῶν παλαιοημερολογιτῶν. Σήμερα ἀφορμή ὁ Οἰκουμενισμός, ἡ ἐκκοσμίκευση, ἡ ἄνευ ὄρων παράδοση τῆς Ἐκκλησίας στά χέρια τοῦ Κράτους καί ἡ ἀπρόσεκτη συμπεριφρορά ἀνωτέρων κληρικῶν κυρίως στό ἐξωτερικό, γίνεται αἰτία διχασμῶν, ἀποτιχείσεων καί σχισμάτων μικρῶν καί μεγάλων.

Αὐτοί ἀπογοητευμένοι ἀπό τήν λεγόμενη διοικοῦσα Ἐκκλησία, ἔφθασαν στό σημεῖο νά κάνουν συλλογους καί πολιτικό κόμμα, πράγμα πού ἀποτελεῖ μεγάλη ἐκκοσμίκευση. Αὐτοί ὅλοι ἐπειδή βλέπουν, ὅτι δέν μποροῦν νά ἐπηρεάσουν τήν διοικοῦσα Ἐκκλησία, ὑπέκυψαν στόν πειρασμό νά ἐπηρεάσουν μέσω τῆς πολιτικῆς ἤ μέσω τῆς δράσης συλλόγων. Δηλαδή ἀντιγραφή Καλβινικῶν, Προτεσταντικῶν καί Παπικῶν προτύπων, ἀπό τούς «σούπερ ὀρθόδοξους»!

Ἡ τάση ἐλέγχου καί ἀμφισβήτησης στούς Ἱεράρχες ξεκίνησε ἀπό τούς παλαιοημερολογίτες, συνεχίσθηκε μέ τούς μακαριστούς Μητροπ. Φλωρίνης Αὐγουστίνο καί Ἀρχιμ. Χαράλαμπο Βασιλόπουλο. Οἱ ἴδιοι ἐξασθένησαν, ἀλλά τήν σκυτάλη τήν ἀνέλαβαν ἄλλοι κληρικοί καί λαϊκοί καί θέλουν νά γίνουν ὅλοι Αὐγουστίνοι, πρᾶγμα πού δέν γίνεται. Αὐγουστίνος ἦταν ἔνας.

Σύγχρονες ὀρθόδοξες μορφές, ὁ π. Ἐπιφάνιος Θεοδωρόπουλος καί ὁ π. Γεώργιος Καψάνης, μᾶς ἔμαθαν τό γνήσιο ἐκκλησιαστικό φρόνημα. Ὄχι στήν ἱεροκατηγορία! Εἶναι ἁμαρτία! Μπορεῖ νά ἔχουμε διαφωνία μέ τίς ἐνέργειες Ἐπισκόπων, ἀλλά δέν τούς διασύρουμε δημόσια, δέν κόβουμε σχέσεις, δέν σταματᾶμε τό μνημόσυνο τους καί δέν φεύγουμε ἀπό τήν Ἐκκλησία. Ἡ ἑνότητα μέ τόν Ἐπίσκοπο εἶναι ἑνότητα μέ τό Χριστό καί τήν Ἐκκλησία. Ρήξη καί σχίσμα μέ τόν Ἐπίσκοπο εἶναι ρήξη καί σχίσμα μέ τόν Χριστό καί τήν Ἐκκλησία! Αὐτό εἶναι δόγμα τῆςἘκλησίας!

Αὐτό μᾶς ἔμαθε καί ὁ σύγχρονος ὁμολογητής π. Ἀντώνιος Ἀλεβιζόπουλος, ὀργανωτής τοῦ ἀντιαιρετικοῦ ἔργου, πού μᾶς έμαθε τόν ἀντιαιρετικό τρόπο! Αὐτό μᾶς ἔμαθε ὁ ἐπί δεκαετίες καθοδηγητής στό ἀντιαιρετικό ἔργο Πρόεδρος τῆς Συνοδικῆς ἐπί τῶν Αἱρέσεων μακαριστός Μητροπολίτης Πρεβέζης Μελέτιος.

Τελευταία οἱ δράστες τῆς ἱεροκατηγορίας, τῆς ἀποτίχεισης καί τῆς ἀπόσχισης ἐπικαλοῦνται παλαιότερους, ἀλλά καί σύγχρονους Ἀγίους. Ἀπό τούς παλαιότερους τόν Ὅσιο Θεόδωρο τό Στουδίτη καί ἀπό τούς νεώτερους τόν Ὅσιο Παΐσιο τόν Ἁγιορείτη. Δέν ὑπάρχει μεγαλύτερη διαστροφή καί ἐχθρότητα ἐναντίον αὐτῶν τῶν Ἁγίων.

Δυστυχῶς τά κουσούρια τῆς φυλῆς τῶν Ἑλλήνων, ἡ ἀνυπακοή, ἡ ἀπειθαρχία, ὁ διχασμός καί τό ἀλληλοφάγωμα δέν θεραπεύθηκαν μέσα στήν Ἐκκλησία! Ἀντίθετα ως Ἕλληνες μεταφέραμε τά κουσούρια μας στήν Ἐκκλησία. Καί τήν διχάζουμε καί τήν διαιροῦμε.

Ἀκόμη χριστιανοί δέν γίναμε!

Ἀνάγκη τό πρόβλημα νά ἀντιμετωπισθεῖ καί νά θεραπευθεῖ ἀπό τούς Ἀρχιερεῖς. Ἀνάγκη ἄμεση, νά ταπεινωθοῦμε. Ἄς πλησιάσουμε τό λαό, τούς πνευματικούς καί τούς μοναχούς. Ἄς προλάβουμε ὁποιεσδήποτε σχισματικές τάσεις. Ἄς ἐνεργοῦμε προσεκτικά γιά νά μη σκανδαλίζουμε. Πᾶμε νά τά φτιάξουμε μέ τούς ἐκτός Ὀρθοδοξίας καί τά χαλᾶμε μέ τούς ἐντός Ὀρθοδοξίας!

Ἄς ἀκοῦμε μέσα στήν Ἐκκλησία καί αὐτούς πού ἔχουν μιά διαφορετική γνώμη! Νά μή τό θεωροῦμε ἀσέβεια. Δέν εἴμαστε καί μεῖς οἱ Ἀρχιερεῖς πᾶπες ἀλάνθαστοι.

Ἀνάγκη νά κάνουμε ὑπακοή στό Χριστό καί στήν Ἐκκλησία. Νά ἀκούσουμε τούς παλαιούς καί συγχρόνους Ἁγίους. Ἄν δέν τά καταφέρνουμε τουλάχιστον νά μετανοοῦμε. Νά μή κάνουμε τά πάθη ἰδεολογία.

Ἡ ἁγιοκατάταξη τῆς Ὁσίας Γαβριηλίας ἔρχεται νά δώσει μιά ἀπάντηση στούς ἱεροκατήγορους, ἀσφισβητίες, ἀνυπάκουους, ἀπείθαρχους, διχαστικούς καί ἀλληλοσπαρασομένους Ἕλληνες

Ἄς εὔχεται η Ὁσία ἰδιαίτερα γιά τήν θεραπεία αὐτῆς τῆς ἀρρώστιας μας καί μέγιστης ἁμαρτίας μας!